Zadośćuczynienie to rekompensata za szkodę niemajątkową. Zadośćuczynienia można domagać się w razie uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia, czy na przykład pozbawienia wolności. Zadośćuczynienie pieniężne będzie też należało się za doznaną krzywdę również rodzinie poszkodowanego, który zmarł w wyniku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Jak wysokie powinno być zadośćuczynienie? To zależy od szeregu zmiennych, które mają wpływ na wysokość tego świadczenia.

Jest to świadczenie jednorazowe. Podstawową funkcją zadośćuczynienia jest funkcja kompensacyjna. Pieniądze z tego świadczenia mają zrekompensować poszkodowanemu wszelkie cierpienia czy negatywne przeżycia poprzez dostarczenie środków do realizacji jego pragnień i pełniejszego zaspokajania jego potrzeb. Wysokość zadośćuczynienia ma zapewnić możliwość wyrównania doznanych szkód. Ma być możliwie bliska rozmiarem powstałego uszczerbku. Nie może w żadnym wypadku stanowić dodatkowego zarobku dla poszkodowanego lub kary dla sprawcy zdarzenia. Suma pieniężna musi być adekwatna do poniesionej szkody.

Wyrażenie wartości uszczerbku na zdrowiu nie jest takie proste i zdecydowanie w dużej mierze subiektywne. Taka jest natura szkody nie majątkowej. Jak określić wartość cierpienia związanego ze złamaną ręką, nogą? Czy taki uraz będzie wart więcej niż rozcięcie skóry na twarzy poszkodowanego, a jeśli tak to dlaczego? To pytania, na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi.

Wysokość zadośćuczynienia jest zazwyczaj świadczeniem zależnym od wielu czynników. Można je wręcz podzielić na kilka grup czynników.

Na początku warto zwrócić uwagę na tak zwane czynniki ogólne. Do tej grupy zaliczyć należy poziom winy sprawcy, ewentualne przyczynienie się poszkodowanego do powstania szkody, czy choćby wiek poszkodowanego.

Druga, nie mniej ważna kategoria to czynniki związane z rozmiarem powstałej szkody. Należy zacząć od określenia stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego wyrażający się w kalectwie, oszpeceniu, ograniczeniach ruchowych, ograniczeniach wykonywania czynności życia codziennego. Im wyższy procentowo stopień uszczerbku tym wyższa powinna być wysokość zadośćuczynienia. Konieczne jest uwzględnienie długotrwałości choroby, cierpień, leczenia, rehabilitacji, bolesności zabiegów, operacji, leczenia sanatoryjnego, okresu dochodzenia do względnej sprawności, przywrócenia prawidłowych funkcji organizmu i tak dalej. W miarkowaniu wysokości zadośćuczynienia powinno się uwzględnić ogół cierpień natury fizycznej poszkodowanego oraz czas ich trwania.

Ważna jest kwestia wieku poszkodowanego. Zazwyczaj im młodsza osoba poszkodowana tym większe powinno być zadośćuczynienie. Ma to szczególne znaczenie we wszelkich przypadkach niepełnosprawności w efekcie wypadku.

Co ciekawe, istotna przy miarkowaniu zadośćuczynienia jest płeć osoby poszkodowanej. Na pewno płeć kluczową rolę będzie odgrywać w sytuacji, gdy poszkodowany w wypadku dozna uszkodzenia, zniekształcenia twarzy.

Sąd oceniając konkretną sprawę uwzględni także takie elementy jak poczucie bezradności życiowej, niekorzystne widoki i możliwości poszkodowanego w przyszłości. Na podwyższenie wysokości zadośćuczynienia wpływ będą miały takie czynniki jak brak możliwości podjęcia pracy, wykonywania wyuczonego zawodu, uprawiania sportu, zawarcia związku małżeńskiego, posiadania dzieci, aktywnego korzystania z życia i rozrywek. Ważna do oceny będzie także aktualna i zmieniająca się stopa życiowa społeczeństwa polskiego oraz sytuacja materialna społeczności na terenie zamieszkania poszkodowanego. Sąd uwzględni sytuację finansową poszkodowanego w kontekście otoczenia ekonomicznego.

Każdy przypadek jest inny. Nie ma dwóch takich samych sytuacji, dodatkowo z identycznymi okolicznościami towarzyszącymi. Dlatego wpływ na wysokość omawianej rekompensaty będzie miało tak wiele czynników, czasem bardzo niestandardowych. Inaczej przecież oceniać będziemy utratę palca mechanika samochodowego a inaczej u zawodowego pianisty.

Niestety praktyka towarzystw ubezpieczeniowych odbiega najczęściej w sposób rażący od nakreślonego sposobu ustalenia zadośćuczynienia przez orzecznictwo, ograniczając się wyłącznie do oceny stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego, mnożonego przez określoną kwotę z pominięciem innych omówionych wyżej czynników. Statystyki pokazują, że odszkodowania jak i zadośćuczynienia wypłacane przez ubezpieczycieli są w 85% przypadków zaniżane. To nieuczciwa i nieetyczna praktyka, dlatego bardzo pomocne dla osób poszkodowanych okazują się firmy odszkodowawcze. Dobra firma odszkodowawcza to najczęściej wyspecjalizowany podmiot, w którym sprawy prowadzone są przez profesjonalnych pełnomocników, adwokatów i radców prawnych. W Lexeris Odszkodowania Twoją sprawą już od początku zajmie się profesjonalny prawnik.

Miarkowanie zadośćuczynienia nie może być tylko matematycznym lub wręcz mechanicznym wyliczeniem, a indywidualnym rozpatrzeniem, z uwzględnieniem wszelkich wyżej wymienionych czynników.

Jak widać nie da się ogólnie, bez konkretnego przykładu, powiedzieć jakie zadośćuczynienie pieniężne będzie się należało za określony uszczerbek. Jest to zbyt skomplikowane. Jednak z praktyki i orzecznictwa możemy przybliżyć Ci to zagadnienie.

Zadośćuczynienie za uszczerbek na zdrowiu, gdzie wiodącym urazem jest uszkodzenie kręgosłupa, może wynieść nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych, i to pod warunkiem, że w rezultacie osoba poszkodowana wraca choćby do częściowej sprawności jaką miała przed wypadkiem.

W jednej ze spraw, gdzie zawodowy kierowca poszkodowany w wypadku doznał uszkodzenia kręgosłupa i złamania trzech żeber, spędził 2 miesiące w szpitalu i miał trudności z powrotem do swojego zawodu, sąd zasądził 30.000 zł ponad kwotę bezsporną, wypłaconą wcześniej przez ubezpieczyciela. Warto dodać, że w postępowaniu przedsądowym towarzystwo ubezpieczeniowe wypłaciło poszkodowanemu skandalicznie małe zadośćuczynienie w wysokości 10.000 zł. Łącznie poszkodowany otrzymał 40.000 zł za doznane cierpienia i odszkodowanie.

W innym przypadku poszkodowana doznała poważnego urazu odcinka szyjnego kręgosłupa oraz urazu głowy z raną okolicy czołowej i małżowiny usznej. Dodatkowo musiała przez 3 miesiące nosić kołnierz usztywniający. Poszkodowana wiele wycierpiała, odczuwała długo ból, który nierzadko nie pozwalał jej zasnąć. Sąd orzekając wziął również pod uwagę fakt ograniczenia jej aktywności fizycznej i towarzyskiej. Sprawa trwała co prawda dość długo jednak za poniesione krzywdy poszkodowana otrzymała 60.000 zł.

To tylko dwie przykładowe z życia wzięte sytuacje, ale jakże trafnie obrazują omawiane zagadnienie. Wielokrotnie już wspominaliśmy w naszych artykułach o niefortunnie częstym urazie złamanej ręki. W tym przypadku znów znajduje zastosowanie teza, że nie ma dwóch takich samych przypadków. Doświadczenie jednak znów naprowadza na odpowiedzi. Przeciętne, jeśli można w tym wypadku użyć takiego uproszczenia, złamanie ręki, będzie wiązało się dla poszkodowanego z zadośćuczynieniem rzędu około 10.000 zł. W szczególnych jednak przypadkach, kwota ta może sięgnąć nawet 50.000 zł, i to nie licząc odszkodowania za poniesione szkody i utracone korzyści.

Złamana noga to szacunkowo zadośćuczynienie wielkości około 20, 35 lub nawet 100 tysięcy złotych. Wszystko zależy od wymienionych wyżej okoliczności całej sprawy. Utrata kończyny to rekompensata dla poszkodowanego, która może wynieść nawet 300.000 zł. Jednak w tym wypadku mamy do czynienia z bardzo traumatycznym przeżyciem i trwałym inwalidztwem osoby poszkodowanej.

Największą niewątpliwie tragedią jest śmierć osoby poszkodowanej lub jej całkowite inwalidztwo. Taka trauma dotyczy nie tylko samego poszkodowanego, ale i jego najbliższych. W przypadku śmierci to właśnie najbliższym członkom rodziny będzie należała się rekompensata. Jaka wysokość zadośćuczynienia będzie w tych najtragiczniejszych skutkach wypadków. Oprócz wypłaty z ZUS i odszkodowania za poniesione szkody, poszkodowanym należeć się będzie bardzo wysokie zadośćuczynienie. W tego typu przypadkach sądy zasądzają kwoty o wysokości ponad 100.000 zł. W orzecznictwie możemy znaleźć wyroki na 200 czy 300 tysięcy złotych, ale również na grubo ponad 1.000.000 zł.

Te najwyżej zasądzane zadośćuczynienia nie są może codziennymi przypadkami jednak zdarzają się coraz częściej. Można też zaobserwować systematyczny wzrost wysokości kwot zadośćuczynienia zasądzanych przez rodzime sądy. Spowodowane jest to zapewne wzrostem poziomu życia w naszym kraju.

Nadal jednak orzekane przez polskie sądy kwoty nie dorównują tym, z którymi mamy do czynienia w systemie anglosaskim, w Wielkiej Brytanii czy w USA. Tamto orzecznictwo w sprawach odszkodowawczych jeszcze długo będzie na nas robiło duże wrażenie.

Więcej przykładowych wysokości, możliwych do uzyskania kwot zadośćuczynienia znajdziesz na naszej stronie tutaj. Należy jednak pamiętać, że są to jedynie szacunkowe wartości.

Jeśli osobą poszkodowaną możesz liczyć na naszą profesjonalną pomoc. Z nami możesz więcej.

Nie pobieramy żadnej gotówki. Analiza Twojej sprawy jest zupełnie darmowa!

Sprawdź! Zadzwoń pod numer 697 797 657 lub napisz na biuro@lexeris.pl